Indrukken van Zuid-India

Wat een heerlijk land! Gastvrij, cultuur,kleuren en geuren, natuur, afval, actieve mensen, economisch groei maar ook grote tegenstellingen. In Chennai, onze eerste halte, bruist het van bouwactiviteiten. Er verrijzen moderne kantoorgebouwen naast krottenwijken. Buiten de stad enorme bouwputten waar straks nieuwe bedrijven van multinationals komen. Maar ook in de steden en dorpen wordt kleinschalig door de bevolking gebouwd. Nieuwe huizen ter vervanging van krotten. Onderweg hebben we veel complexen van sociale woningbouw gezien. India is een land in ontwikkeling.
Rijk en arm leven langs elkaar. Hoewel het kastenstelsel al lang geleden is afgeschaft wonen nog veel families ergens langs de weg onder een zeiltje. Ze blijven in leven door te bedelen en hier en daar etensresten te krijgen. Voor de rest trekt niemand zich hier iets van aan.
Jong en oud, rijk of arm, alle mensen hier zijn gastvrij, groeten en vragen beleefdheidshalve uit welke land de ‘witte’ gasten komen, José en Karin zijn met hun blonde haren een ware attractie voor de bevolking, De sfeer op straat is doordrenkt met religie: overal staan tempels waar pelgrims offergaven aanbieden. En als gast en niet-Hindoe ben je -in de meeste tempels- er van harte welkom. En iedereen wil op de foto zonder dat er ook maar een roepie wordt gevraagd.
Het lijkt wel of iedereen een winkeltje heeft of op straat iets te koop aanbiedt. Kleurrijke winkeltjes van soms nog geen deur breed. Alles is er te koop of wordt in een handomdraai gemaakt op straat. De driewielige autoriksja (TukTuk, bromfietsen en rijwielen zijn soms zo volgepakt met goederen dat de bestuurders onzichtbaar zijn. De hectiek van het links rijdende verkeer is gigantisch. Als mieren krioelt het verkeer door de brede maar ook smalle straten. Claxonnerend en slingerend van links naar rechts en omgekeerd baant de TukTuk, ons meest gebruikte vervoermiddel op de kortere afstanden,een weg door de drukte. Rakelings andere weggebruikers passerend. Het blijft een ware sensatie om met z’n vieren in zo’n kleine driewieler te zitten.
Op straat zie je ’s morgens in alle vroegte overal kinderen in gestreken uniformen en rugzakjes dragend naar school wandelen. Anderen komen per bus, TukTuk of worden door pa gebracht per bromfiets of motor. Met z’n vijven op een motor is geen uitzondering. Hoewel steeds meer kinderen in dit immens grote land naar school gaan spijbelen vooral op het platteland nog veel kinderen. Zij werken thuis of op het land.
We hebben ruimschoots kennis gemaakt met de Indiase keuken. Elke dag eten we in lokale restaurants, eettentjes langs de weg of bij de projecten en komen niets te kort. De menukaart is uitgebreid en de gerechten worden gekenmerkt door het ruime gebruik van kerrie, pepers en andere pittige kruiden. Voor vegetariërs is de Indiase keuken een feest! Rundvlees tref je nergens op het menu want het slachten van de heilige koe is taboe. Deze beesten zie je overigens overal in het land vrij rondlopen: in de stad en op het platteland.
Kip en lamsvlees staan in de niet vegetarische keukens hoog genoteerd. En de Italiaanse pasta’s zijn overal verkrijgbaar. Er is veel tropisch fruit te krijgen en heerlijke exotische drankjes. Alcohol (een koel biertje) is schaars. De Hindoe drinkt geen alcohol. In sommige restaurants en hotels waar toeristen komen krijgen we een fles bier van 0,6 liter. Gisteren en afgelopen nacht hebben we gevaren en overnacht op een lokale houseboot. Een geweldige ervaring en verwennerij aan boord, op de 50ste verjaardag van Hans Vestjens. De bemanning, de stuurman, de kok en een bediende! Onvergetelijk!
De klederdracht in zuid-India is heel bijzonder. All vrouwen (rijk of arm) dragen prachtige sari’s. De een nog mooier dan de andere in alle kleuren en fraaie designs. Overal in de winkeltjes hangen en liggen duizenden verschillende stoffen. De Tamil-mannen in dit deel van het land dragen een overhemd en een zogeheten Longi, een doek (wit of geruit in kleuren) dat ze om hun middel dragen. De tot de grond reikende longi’s worden vaak van onder uit tot net boven de knieën opgetrokken. De hele dag zitten ze aan hun eigen kleed te friemelen.
India is voor ons westerlingen geen duur land. Overnachtingen in prima lodges (800 roepies, 12.80 euro) en in het driesterrenhotel in Madurai (1000 roepie, 16 euro) inclusief ontbijt voor twee personen. In de toeristische gebieden zoals in Kumily (Kerela) bij het Nationaal Park was de prijs voor een mooie kamer met terras –en apen op de balustrade- al vlug 1500 roepie per nacht.
En tenslotte wat ook interessant is: bij de tempels, musea, shows en parken hanteren ze twee tarieven voor de entree: een voor de Indiërs en een voor de buitenlanders. Wij betalen honderd procent (250 roepies, 4 euro) en de lokale bevolking slechts 10 procent (40 cent).
India: een land om van te houden ondanks het feit dat links en rechts in steden,dorpen en langs de weg een ongekende hoeveelheid afval is gedumpt. Maar ook daar wordt op bescheiden schaal aan gewerkt door vrouwen. Die halen met karren en twee grote tonnen (het peper en zout stel!) gescheiden vuil op bij de bewoners. Dat vuil komt in elk geval niet op straat terecht. Een mooi begin om India schoon te krijgen al zal er nog veel water door de Ganges stromen voordat dit land schoon is.