De tempels

Iedereen die India bezoekt ontkomt er niet aan om een of meerdere tempels te bezoeken. Het is 'n beleving om de eeuwenoude tempelcomplexen te bezoeken en getuige te zijn van de tempelrituelen. Schoenen uit en op blote voeten naar binnen, geen korte broek en/of blote schouders en petje af. De pelgrims lopen door het complex met de klok mee.
We hebben de eerste week van ons verblijf in dit bijzondere land al een handvol tempels bezocht in Thiruverkadu (bij het SOS-project van Steven Vidyaakar), in Chennai, de grottempels en de tempel van de kust in Mallapuram en een van de grootste tempelcomplexen in Zuid-India, de Meenakshi-tempel in Madurai. Een complex van zes hectare met vijf, negen verdiepingen tellende toegangspoorten met kleurrijke torens. Deze zijn versierd met honderden afbeeldingen, figuren van goden en godinnen en dieren in diverse gedaanten uit het Hindoeïstische verleden. Prachtig beschilderd in felle kleuren.
Het Hindoeïsme is een tolerante religie. Er zijn geen kerkelijke dogma’s of richtlijnen en er is een breed scala aan goden en godinnen. Er bestaan verschillende rituelen, zo ervaren wij, maar iedere Hindoe maakt zelf uit waaraan hij meedoet of wat goed voor hem of haar is.
Zo zien we mannen en vrouwen languit rollend de hele tempel door gaan. Of liggend op de grond met het gezicht naar de aarde, dan snel overeind om vervolgens naar het hoogste punt van de tempel te kijken en met de handen zacht over gezicht en lijf te wrijven.
De beelden in het complex zijn ceremonieel gebaad en versierd met kleding, juwelen en bloemenslingers. Hier en daar brandt een lont.
Voor ons Westerlingen zijn de rituelen onbegrijpelijk. Het enige wat duidelijk lijkt is dat de Hindoes hun goden en godinnen en dieren vereren en om gunsten te vragen. Bij de vele beelden staan de pelgrims stil. Ze prevelen gebeden, wrijven over de beelden en besprenkelen het met bloemen, melk of een roodachtige poeder. Het ziet er wat onhygiënisch uit. Iedereen raakt de besmeurde beelden aan, dept de vingers in de bakjes met rode, gele of witte poeder en wrijft het op zijn of haar voorhoofd.
Buiten zitten Hindoe priesters tegenover echtparen voor een korte soort van ere-dienst. De priester prevelt gebeden en maakt gebaren met zijn handen. De man en de vrouw luisteren aandachtig.Verderop zit een familie met een peuter met kaal geschoren hoofdje. Dat is ceremonieel geel beschilderd. De familie is er trots op dat we er een foto van maken.
Midden in het zes hectare grote complex in een mega galerij staat de reusachtige tempelolifant. Een levende! Opgetuigd met een prachtig geweven doek. Zijn voorhoofd is met witte verf beschilderd. Hindoes die kleine blokjes eten in de slurf deponeren worden onmiddellijk door de heilige olifant gezegend. Jumbo slaat zijn slurf dan routineus op het hoofd van de pelgrim en laat hem dan achteloos naar beneden vallen. Klaar is kees! Hindoes en toeristen die papieren geld in de slurf stoppen worden netter behandeld. Eerst gaat de slurf richting begeleider om het geld af te geven en daarna legt de olifant zijn slurf zachtjes op het hoofd van de gulle gever. Hij wacht even totdat er foto’s zijn gemaakt en trekt daarna zijn slurf weer terug. Commercie in de tempel! Commercie is er veel, heel veel in de galerijen van de tempel en buiten de muren. Een grote bazaar met beeldjes, schilderijen, armbandjes, bloemenslingers, rituele voorwerpen, afbeeldingen van goden en dieren en duizenden andere kleurrijke snuisterijen. Het lijkt Lourdes wel!
Vlak bij de olifant staan ook twee met kleden gedrappeerde kamelen en een os met prachtige geverfde hoorns. Langs zijn buik hangt een trom. Ineens wordt de trom geslagen en horen we typische Indische fluitgeluiden. Os, kamelen en de olifant beginnen aan een soort processie door de galerij. Daarachter verschijnen uit het niets twee grote houten karren voortgetrokken en geduwd door mannen. Op de karren prijken een gouden koe en een niet nader te definiëren beeld. Hindoes langs de route buigen, wrijven met hun handen over gezicht en lijf. Wij komen ogen en oren tekort.
Midden in de tempel is de plek waar alleen Hindoes naar binnen mogen. Wij wandelen verder langs de Gouden Lotusvijver waar Hindoes zich ritueel reinigen. Alleen staat vandaag de vijver droog.
We verlaten na enkele uren het prachtige complex en stortten ons weer in de stadse hectiek van Madurai. Een ervaring rijker!