Met de trein

Vandaag, zaterdag 14 maart, hebben we een bezoek gebracht aan het kantoor van Udavum Karangal midden in Chennai, de plek waar Pappa (Steven Vidyaakar) een kwart eeuw geleden in een lemen hutje is begonnen als sociaal werker. En nu staan er 160 mensen op de loonlijst en werken er veel vrijwilligers voor dag en nacht. Udavum Karangal heeft de zorg over 2500 hulpbehoevende mensen. De afgelopen vijfentwintig jaren heeft hij 30.000 mensen geholpen. De vele dikke dossiers met daarin de persoonlijk verhalen, diagnoses en foto’s van zijn mensen getuigen daarvan. Hij toont ons enkele dossiers. Zoals het dossier van de 29-jarige jongen die eerder deze week na een mishandeling door de politie zwaar overstuur naar het opvangcentrum voor mannelijke psychiatrisch patiënten werd opgenomen. Pappa legt uit dat zijn mensen de man goed hebben opgevangen en tegelijk op zoek zijn gegaan naar zijn familie. Dat heeft ertoe geleid dat de man gisteren is teruggebracht naar zijn ouders. Udavum Karangal probeert altijd de mensen terug te plaatsen bij de families en als dat niet kan worden ze opgenomen in een van zijn huizen.
Een riksja brengt ons naar het Centraal Station van de Spoorwegen. Een indrukwekkend groot, in Engelse stijl gebouwd, complex. Het is erg druk in de aan- en vertrekhallen. We lopen naar de overkant van de straat waar we op het kleine lokale station tickets kopen voor een treinreis met de lokale trein naar het zestin kilometer verderop gelegen Tambaram. De honderden meters lange trein zit bomvol. De meeste mensen staan en houden zich vast aan speciale handvaten die aan het plafond hangen. Met het nodige duwwerk en wringen lukt het ons met de camera, statief en bagage een plek te veroveren in de deuropening. Een plek die Marijn het liefst heeft voor zijn filmopnames. Onderweg draait de camera en wordt vrijwilliger Bart Veldpaus vastgelegd. We houden Marijn’s lijf vast als hij wat al te ver uit de deuropening hangt met de camera.
In Tambaram maken we een wandeling en fotografeert Bart een echte Dhavin-aanhanger. Een man die zich heeft ingesmeerd met gele poeder en door zijn lip een drietand heeft gestoken, het embleem van de Shavin. Voor de terugreis nemen we een oude Ambassador taxi, een prachtige Indiase oldtimer die het nog uitstekend doen. De zwart gele slee brengt ons via de tolweg (!) weer naar ons gasthuis. Een fraai huisje aan de rand van de wijk. Beneden woont een getrouwde pastor, wij verblijven boven.Naast ons wordt een nieuw huis gebouwd. En voor ons huis een groots weideveld (nou ja!), zand en troep.