Een dagje Chennai opsnuiven!

Een dagje Chennai opsnuiven! Een dagje Chennai opsnuiven!

We zijn gewaarschuwd. Wat het klimaat betreft is Chennai afwisselend heet, heter en heetst. We hebben geluk: het is heet! De zon steekt op onze blanke huiden als we midden in het oude en zeer drukke stadsdeel uit onze met aircondition voorziene huurauto stappen. Overal waar we kijken zijn mensen, heel veel mensen en er rijdt heel veel verkeer: van autobussen, auto’s, busjes, riksja’s, fietstaxi’s, bromfietsen, motoren en houten vierwielige wagens die getrokken worden door statige witte ossen. En de vele tweewielige zwaar beladen handkarren die door magere mannetjes worden voortbewogen. Je gelooft je ogen niet. Alsof je in een decor staat van een film. Langs de drukke hoofdweg bruist het van handelsactiviteiten van kleine neringdoenden. Fruit, groenten, eieren, waspoeders, bloemen en bloemslingers in alle kleuren, noten, stoffen en etenswaren die ter plekke worden gebakken of gekookt. Mannen lopen met enorme balen meel of groenten op hun hoofd door de mensenmassa. Kenmerkend zijn de zijden en katoenen sari’s die de vrouwen dragen en de combinatie van schitterende, contrasterende kleuren. Oudere vrouwen dragen hun soms wel acht meter lange sari op traditionele manier: het ene uiteinde gaat tussen de benen door en het andere wordt over de schouder geslagen. Veel mannen dragen ook nog traditionele kleding, de lungi of dhoti; een lap die rond het middel wordt vastgemaakt en als een sarong afhangt tot op de enkels.
Na de eerste indrukken gaan we tali eten in een van de restaurants. Een soort vegetarische rijsttafel met vele kleine potjes met zoete en scherpe tot zeer scherpe ingrediënten. En op z’n India’s: met de rechterhand eten. Het smaakt voortreffelijk.
We nemen een smal zijstraatje. Links en rechts hangen typische Indiase reclameborden en bilboards van de laatste Bollywoodfilms. Chennai is een van de steden waar de grote Indiase films worden opgenomen.
Beneden op straat wordt ongelooflijk veel handel gedreven. En zoals zo vaak in deze landen: iedereen verkoopt hetzelfde. In deze straat worden kopjes van allerlei soorten kleurrijke bloemen verkocht: je kunt ze los kopen of verwerkt in een soort hanger die vrouwen in het haar verwerken als er feest is. Aan de handel in deze honderden meters lange straat te zien moet het dagenlang feest zijn in Chennai. Opvallend is de vriendelijkheid van de mensen. Handelaren en publiek vinden het geweldig als ze Marijn met zijn camera zien lopen. Iedereen wil op de film of op de foto bij Bart Veldpaus en mij. Je kunt hier blijven draaien en knippen. Maar het mooist is om gewoon even stil te staan om alle type mensen in je op te nemen en de sfeer van het straatleven te proeven.Chennai: ruik van bloemen, geslacht vlees, poep, pies,wierook, vis, kruiden,stof en veeluitlaatgassen.!
Later in de middag bezoeken we het grootste heiligdom van Chennai: de aan Shiva gewijde Kapaleesara-tempel in de wijk Mylapore. Een sfeervolle binnenplaats van de tempel en het heiligdom mogen we alleen maar blootsvoets betreden. De 37 meter hoge toegangspoot is bezaaid met kleurrijke beelden uit de hindoemythologie. Het is een sfeervolle bezienswaardigheid. Honderden bedevaartgangers betreden het tempelcomplex om hun goden te begroeten en aan te roepen. Allen krijgen bij een van de vele heilig plaatsen witte poeder waarmee de mensen zelf hun voorhoofd insmeren te vergelijken met ons askruisje. Het heilige der heiligen van dit complex - met de afbeelding van een pauw als symbool van de echtgenote van Shiva- is alleen maar toegankelijk voor hindoes. Alleen het bekijken van de bedevaartgangers levert onuitwisbare indrukken op.
Na dit bezoek wandelen we naar een bijzondere krottenwijk vlak langs de kust. Deze wijk is vijf jaar geleden zwaar getroffen door de verwoestende kracht van de tsunami. In heel India zijn langs de kust van de Golf van Bengalen 14.000 mensen om het leven gekomen, waarvan honderden in deze wijk. Een helft van de bevolking woont in vier verdiepingen hoge huizen die ooit geel gekleurd waren maar allemaal zwart van viezigheid zijn geworden. Een soort woonkazernes. En tussendoor en langs de kust staan provisorische hutten met daken van plastic en palmbladeren. Voor de hutten zitten de families rijst te eten. Dat is zo ongeveer het enige wat deze mensen dagelijks eten. Veel mensen leven van de visserij. Na de tsunami, toen alle bootjes werden verwoest, hebben de vissers nieuwe stevige boten geschonken gekregen door hulporganisaties uit de hele wereld.. Ze staan allemaal in gelid langs de kustlijn. Morgenvroeg trekken de mannen er weer op uit.
Aan de kustweg in de schaduw van een metershoog beeld van de geweldloze leider van India, Mahatma Gandhi, die in 1947 werd vermoord, drinken we manga-orange en pepsi. Met veel indrukken over het leven in deze hete Zuid Indiase stad Chennai keren we terug naar ons gasthuis aan de rand van de stad. We hebben met volle teugen genoten van de ruimdenkende en gastvrije houding van de mensen van deze stad en het fascinerende samenspel van culturen en geloofsovertuigingen. India en het volk zijn om van te houden. Of zoals de Britse journalist James Cameron, één van India’s vurigste pleitbezorgers, het aantrekkelijke van India samenvatte; “Ik houd van de avond in India, dat ene magische moment als de zon op het randje van de wereld balanceert, de stilte neerdaalt, en tienduizenden ambtenaren zich op een zee van fietsen (bromfietsen, auto’s en bussen) naar huis laat drijven, piekerend over Krishna en de kosten van levensonderhoud”.