Verbondenheid: Martinusschool Venlo en Rio

Verbondenheid: Martinusschool Venlo en Rio

Al vele jaren staat de kerstactie van de kinderen van de Venlose Martinusschool in het teken van de straatkinderen in Rio de Janeiro van de Stichting Sint Martinus. Afgelopen jaar had de school een heel bijzondere actie. Alle kinderen mochten in Museum van Bommel van Dam in Venlo kunst bekijken en daarna –geïnspireerd door de bestudeerde kunst- zelf op doeken van 50 bij 50 een schilderijen maken. De vele kleurrijke creaties werden korte tijd in het museum tentoongesteld en vlak voor kerstmis tijdens een heuse veiling in het museum geveild. Gelukkig gingen niet alle topstukken onder de hamer. Reden voor mij om de kinderen te vragen één schilderij uit te zoeken dat ik mee naar Rio de Janeiro zou kunnen nemen voor hun leeftijdgenootjes voor de TV documentaire van L1 televisie: L1mburg Helpt! Het bijzondere kunstwerk van scholiere Lorraine Willems werd uitgezocht omdat er onder andere drie hartjes in het schilderij voorkomen. Een teken van vriendschap en verbondenheid, legden de kinderen van de Martinusschool in koor uit.
Vanmorgen om tien uur arriveer ik per gele stadstaxi bij het dagopvangcentrum Dom Helder Camara van de sociale organisatie AMAR in Rio de Janeiro (Brazilië). In dit centrum komen elke morgen en middag dertig kinderen van zeer arme families bijeen uit de gevaarlijke krottenwijken. Ze kunnen beter in het dagcentrum zijn dan rondhangen in de krottenwijk en mogelijk in aanraking komen met drugs en geweld of de straat op gaan. Ze krijgen er een broodje en wat drinken en verder een ontspannend educatief programma aangeboden. Ook is er gelegenheid om te musiceren en te dansen. Het dagdeel wordt besloten met een frisse douche. De groep die morgens komt gaat ’s middags naar de staatsschool.
Tientallen kinderen en leidsters staan boven op het balkon zingend en zwaaiend als mijn taxi stopt. Ook de Braziliaanse en Nederlandse vlaggen wapperen. Terwijl ik met het kunstwerk van Lorraine de trap op loop komen de kinderen juichend naar beneden. Er is geen doorkomen aan. Iedereen wil groeten. Eenmaal op de grote half overdekte binnenplaats van het centrum vertel ik de kinderen de acties van hun leeftijdgenoten in Venlo. Ze applaudisseren en zingen. Na mijn uitleg over de drie hartjes houden veel kinderen spontaan hun rechterhand op de plek van hun eigen hart. Samen met het oudste meisje van de groep, de 13-jarige Jessica Alexandre, hang ik het kunstwerk op tegen de witte wand van het overdekte deel van de binnenplaats. Applaus! De jonge drummers van AMAR slaan de grote trommen en weldra is iedereen aan het zingen en dansen om op die manier hun dank en solidariteit met de leeftijdsgenootjes in Venlo uit te drukken.