In de voetbaltempel van RIO: Maracana

Om vijf uur haalt Leo Sales me op voor de voetbalwedstrijd Flamengo Rio de Janeiro (de nr 5 van de Braziliaanse cup) tegen Atletico Mineiro eb Cruzeiro uit Bele Horizonteas (de nr 12) Futebol, zoals de Brazilianen hun sport noemen, is een nationale passie voor jong en oud, rijk en arm. Voetbal verbroedert. In de favela’s, de wijken en in het stadion. Het volks is dan een familie. Onderweg een ongekende drukte op de wegen naar het wereldberoemde en grootste stadion ter wereld: Maracana. Een heilige plek voor de Brazilianen. Duizenden mensen, getooid in het rood-zwarte shirt van Flamengo, luid scanderend met vlaggen en andere attributen in de hand. In koor wordt het clublied gezongen en meermalen herhaald. Velen dragen immens grote lubvlaggen. Langs de wegen honderden plekken waar de supporters die nog geen shirt, petje of sjaal mochten hebben er eentje kan kopen. En overal op en langs de straat worden blikjes bier verkocht. Rook stijgt uit de massa op plaatsen waar op en langs de weg vlees wordt gegrild. Iedereen heeft het over de wedstrijd! Indrinken gebeurt lopend en zingend. Ook mijn gastheer drinkt twee grote blikken bier leeg op weg van de auto naar het stadion. In het stadion is geen druppel alcohol te krijgen. Op de bovenste ring hebben we een vrij exclusieve zitplaats. Als we het stadion binnentreden horen we een oorverdovend gezang dat monotoon maar fanatiek wordt begeleid op enkele grote trommels. Een half uur voor aanvang deint het stadion. Als de 80.000 supporters het clublied voor de zoveelste keer aanhalen en daarbij beginnen te stampen met de voeten en in gelijke tred met duizenden tegelijk met de hangen zwaaien van links nar rechts beweegt de betonnen vloer onder ons. Ongelooflijk welke trillingen dit spektakel teweeg brengt. Hele families zitten op de tribune en iedereen in clubkleuren. Een paar duizend supporters van Atletico MC probeert met wisselend succes boven deze heksenketel uit te komen. Wat een feest! Spelers en coach worden zingend geroemd. Helden zijn het.
En dan begint de match. Bij elk aanraking van de bal door een Flamengo-speler gaat het stadion te keer. Het wordt nog luider als de speler de kans verprutst. Een oorverdovend afkeurend gefluit en gejoel. Buurman Leo schreeuwt het ook uit. Hij adviseert schreeuwend de coach maar of die het hoort betwijfel ik.Velen maken een kruisteken en kijken naar de hemel, alsof ze God verzoeken een handje te helpen. Het schijnt dat Hij vandaag vrijaf is voor Flamengo. Al snel wordt voor mij duidelijk dat die van Atletico MC veel beter voetballen. Het wordt 0-1 voor de gasten. Het stadion zwijgt, uitgezonderd de zwart-witten van MC. Bij 0-2 wordt het al rustiger. Ik merk dat ik meer sympathie heb voor de gasten dan voor de thuisclub. Maar dan ineens een flitsende aanval op rechts van de rood-zwarten. Het stadion staat op z’n kop. Horen en zien vergaan. De supporters geloven erin! Ze juichen, schreeuwen, de trommels worden geslagen en alle vlaggen wapperen. Flamengo gelooft erin. Maar de nummer 7 verknalt de kans en wordt vervolgens uitgejouwd. Korte tijd later wordt hij gewisseld. De man krijgt een afkeurend en oorverdovend gejoel over zich hen. Die slaapt vannacht slecht! Anders is het bij de elf van MC die kort voor het einde de derde treffer scoren. Het stadion zwijgt, velen verlaten vroegtijdig het stadion. In de fanatieke supportersgroep wordt het ontslag van de coach schreeuwend geëist, die twee uur eerder nog de hemel werd ingezongen En als even later de president van de club nog voor het einde vlak voor ons de tribune verlaat wordt hij voor rot gescholden en dringend geadviseerd om ook op te stappen. De rood-zwarte vlaggen worden opgerold. Gelaten verlaten de supporters het voetbalparadijs en nemen op straat nog een blikje alcohol. Ze prevelen tegen elkaar over de slechte match en maken daarbij met hun armen ondersteunende gebaren. En een flinke slok uit het blik!
Over twee weken is het weer hetzelfde liedje en komen ze weer massaal naar voetbaltempel om hun helden aan te moedigen. Want zonder voetbal kan een Braziliaan niet leven… zelfs