Lower Zambezi National Park

Tussen alle aangrijpende en indrukwekkende bezoeken die we afleggen, vinden we gelukkig ook tijd voor de leuke kanten van Zambia. Zambianen lachen veel. In situaties waar wij ontstemd of boos reageren, reageren zij met een lach. Dit is hun manier om te overleven. En het geeft ons de ruimte om te relativeren.
Afgelopen weekend hebben we met Conrad, de manager bij Sonia, het Nationaal Park de Lower Zambizi bezocht. Conrad heeft vroeger zo'n 15 jaar als ranger in dit park gewerkt en kent het park op zijn duimpje. Daarnaast heeft hij heel wat spannende avonturen meegemaakt, waarover hij boeiend kan vertellen. Het is een contante oorlog tussen stropers en rangers, waarbij er niet geschuwd wordt om met scherp te schieten. Tussen de regels door hoor je wel de frustratie van de rangers. Stropers die opgepakt worden, gestraft worden, maar met wat geld snel vrijkomen en revanche komen nemen. Een levensgevaarlijk beroep en ook hier de corruptie.

Voor ons was het een geweldige ervaring. Zaterdag in alle vroegte vertrokken in de Landrover van Conrad, een 4WD die hij van drie auto's in elkaar heeft geknutseld. De afstand is slechts 150 km, waar we zo'n 7 uur over gereden hebben! Opstoppingen vanwege wegwerkzaamheden op de, verder prachtige, hoofdweg, wachten voor het veerpont en de laatste 60 km slow slow over een zanderige weg, vol met kuilen en gaten. Het leek soms of de auto omkiepte, zo steil ging het.

Rond 1 uur onze tenten (jawel, ook Rene in de tent) opgezet op een prachtig plekje aan de rivier tussen de apen. Apenheul is er niets bij. In de verte zien we aan de overzijde van de rivier de olifanten en nijlpaarden. Overal om ons heen geluiden: apen, nijlpaarden, vogels, in de verte een hyena.

De eerste gamedrive stelde iets teleur. Veel gehobbel, maar weinig dieren.
Af en toe een schim tussen de dichte begroeiing.
De volgende ochtend een nieuwe tocht. Deze maakte alle verwachtingen waar.
Apen en antilopen, zoals impala's en bushbucks(kijken we al niet meer van op), prachtige kudu's die ons verbaasd aanstaren, trots lopende, maar lelijke wrattenzwijnen en... jawel olifanten. Op een 'olifantenbegraafplaats' zien we enkele vrouwtjes met hun baby's. Hier komt de familie van de gestorven olifant regelmatig terug om te spelen met de botten van de olifant. We zien hun vlak voor onze auto oversteken richting rivier. Conrad weet veel van de dieren en hun leefomgeving. Met liefde en plezier vertelt hij ons over hun gewoonten en reacties.

's Middags een boottocht gemaakt op de Lower Zambezi. Dit maakte het helemaal af! Met de speedboot naar de overzijde (grens met Zimbabwe). Kuddes buffelo's, een olifant op 20 meter afstand smakelijk etend van het riet, olifanten zich wassend in de modder en af en toe een krokodil die zijn kop boven het water uitsteekt, dit alles omgeven met een prachtige zonsondergang.

's Avonds bij het kampvuur gekookt, eveneens een bijzondere ervaring. Sausijsjes op de barbecue en voor 5 personen spaghetti koken in een klein steelpannetje. En wat hebben we gesmuld!
De nacht was weer vol geluiden. Rene vond het maar niks, die verwachte elk moment een nijlpaard op zijn tent. Hij heeft ooit beter geslapen.
De volgende ochtend op tijd ons boeltje gepakt en voor de laatste maal terug naar de Daybreak farm, naar Sonia, terugkijkend op een bijzonder weekend.