Zambia, een impressie

Zambia heeft veel gezichten. Het behoort tot een van de armste landen van de wereld en het maakt tegelijk een (langzame maar gestage)economische groei door. Overal rondon steden worden handmatig cementblokken gemaakt, en er wordt gebouwd: fabrieken en huisjes. Op dit moment is er gebrek aan cement (in Kalundu View hebben de mensen maanden op cement gewacht!) omdat veel cement wordt geexporteerd naar Zuid-Afrika waar stadions e.d. worden gebouwd voor het WK-voetbal in 2010. In de buurt van Kafue wordt de grote cementfabriek uitgebreid.
De grote wegen worden opgeknapt en/of geasfalteerd, vaak door Chinese en Japanse ondernemers. Die hebben ook de grote kopermijnen in het noorden van het land voor het grotendeel onder controle. Voor wat, hoort wat! De meeste wegen in het binnenland zijn onverhard, hobbelig en alleen toegankelijk met jeeps.
Op het platteland en de stedelijke buitenwijken heerst veel armoede. Veel mensen hebben (nog) geen werk. Links en rechts is gebrek aan drinkwater. Malaria en AIDS/HIV zijn grote problemen in het land. Over AIDS werd lang gezwegen. Maar nu wprdt er openlijk over gesproken. Op info-borden lezen we: Aids is realiteit, bespreek met.
Groot pluspunt is dat er politieke stabiliteit heerst waardoor buitenlandse investeerders vertrouwen hebben: zie de deelname van Rabobank met 49 procent bij de privatisering van de Nationale Bank vam Zambia.
Van de 12 miljoen inwoners wonen de meeste in de steden. De steden zien er opvallend schoon uit. Overal zie je slogans: Keep Lusaka clean! Langs de wegen geen wrakstukken van auto's. Omdat de verstedelijking groot is, is het op het platteland erg rustig. Hier en daar kleine nederzettingen van Afrikaanse hutjes, grote delen van het land zijn onbewoonde natuurparken.
Het toerisme staat nog in de kinderschoenen in dit onbekende juweel van zuidelijke Afrika. Wat heeft dit land veel te bieden! Inderdaad (Marijn), the real africa. Het is een opkomend safari-land waar echt enorm veel te zien is. De meeste wildparken zijn nog vrij rustig en de lodges over het algemeen luxe en kleinschalig. Veel toeristische projecten in de wildparken werken samen met de lokale bevolking. Eco-toerisme groeit hier en de lokale mensen profiteren mee en hoeven niet langer te stropen in de wildparken. Ik ben onder de indruk van deze plattelandsontwikkeling in Zambia.
De inwoners van het land zijn vriendelijk, sympathiek en geinteresseerd. Nauwelijks opdringerige verkopers, nauwelijks kinderen die bedelen, wel kinderen die ons handig wijzen naar het kraampje van hun ouders, altijd de hand gevend en hun naam noemend. Vragen wat wij hier komen doen en geinteresseerd doorvragen. Ze waarderen het geweldig dat een kleine club als SOS Meerlo-Wanssum helpt. De Zambiaan is trots op zijn land: Een van de taxi-chauffeurs zei: God heeft ons Zambia gegeven, wij waarderen het land en koesteren het.
In de regentijd is het een prachtig groen landschap, in de droge wqarme periode (juli tot en met september) is alles dor en grauw en zijn grote stukken land zwart geblakerd van de branden: deels om het nieuwe groen shnel kans te geven, deels om de stopers en jagers een beter zicht te geven op het wild
Terug naar het dorpje Kalundu View: drieduizend mensen in gammele hutten en krotten. Mensen die willen, die gemotiveerd zijn. Ze hebben zelf nauwelijks iets. Armoede! Geen werk. Een beetje eten. Kapotte waterpompen! Met Gods hulp wordt het beter, zeggen ze in koor.
Daarom werken ze nu aan de bouw van een basisschool om hun kinderen een goede toekomst te kunnen geven. Een lot uit de loterij dat wij hun via de Hetty Denen Stichting hebben leren kennen. Wij mogen meehelpen. Van mems tot mens. Kleinschaling en heel direct. Samen met Wilde Ganzen en NCDO. Ontwikkelingswerk in de beste vorm. Dat voelt goed, dat motiveert.