Een warm welkom bij Faustina in Sirigu
Door: René Poels
Blijf op de hoogte en volg René
21 Februari 2020 | Nigeria, Ghana
Een warm welkom Faustina in Sirigu (Ghana).
Vijftig zingende en dansende vrouwen onder een immens grote Baobabboom begroeten ons. In hun eigen lokale Fra fra taal heten de vrouwen van de vrouwen groep Sitra ons welkom. Het is 39 graden en het dansen en zingen blijft maar doorgaan. De leidster van Sitra, Faustina Ayembire, vertelt haar vrouwen dat wij van het Wereldpaviljoen in het Nederlandse Steyl zijn. Op die plek heeft zij vorig jaar het entree huisje van het Ghana belevingscentrum beschilderd zoals ze ook huisjes en het ‘paleis’ van dorpshief Ronald beschilderd heeft in Sirigu. Ze legt uit dat de vrouwen van Sitra dat schilderen samen doen. Daarnaast maken ze ook kunstwerken op canvas, manden en potten. Sitra staat voor Sirigu Indigenous Traditional Real Art en heeft twee doelstellingen; zorgen dat de vrouwen extra inkomsten hebben door kunst en handwerk én het promoten van de traditionele kunst in en om Sirigu. De vrouwen beamen haar verhaal met onverstaanbare kreten en gaan weer dansen en zingen. Een vrouw zingt voor waarna de anderen luid invallen. We dansen tot vermaak van de vrouwen mee. Op uitnodiging van Faustina voegt de in de regio bekende banjo speler en zanger Stevo zich aan. Hij zingt over het leven op het platteland, hoe gezond te blijven en kinderen op te voeden. De vrouwen zingen het refrein luid mee. Na een klein uurtje leg ik uit wat het Wereldpaviljoen is en dat wij samenwerken met de Vrienden van Christopher die de groep rondom Faustina al vele jaren steunt.
Korte tijd later zitten we onder de grote boom en worden we getrakteerd op rijst en gefrituurde kip. Eerder die middag arriveerden we na een lange rit van Tamale bij SWOPA in Sirigu, het eerste artistieke project/compound van Faustina. Op een motorfiets komt Faustina aanrijden. De begroeting omhelzing was stevig. Ze verontschuldigde zich omdat haar vrouwen groep vanochtend om negen uur al onder de boom had klaar gezeten voor ons! Maar geen probleem om vier uur zijn ze er weer. We krijgen eerst een rondleiding bij SWOPA, het kunstproject waar Faustina is begonnen en later haar eigen organisatie SITRA heeft opgericht. Op het terrein prijkt het borstbeeld van Koffi Aman die hier ook op bezoek is geweest. Bij SWOPA zijn ook logeer mogelijkheden.
De volgende dag worden we ontvangen door de dorpshief Ronaldo. Een heel gedoe. Rechtstreeks spreken met de chef is uit den boze. Altijd via een van zijn raadsheren of lokale mensen Faustina drukt mij wat papieren geld in de hand. Dat moet ik haar straks geven zodat de chief dat ziet dat wij hem iets aanbieden. We naderen het ‘paleis’, enkele palen met een dak, bankjes en gekleurde plastic stoelen. De chef zit al op ons te wachten. Vlakbij hem zitten zijn raadsheren. Op zijn aanwijzing kunnen we gaan zitten. En hij gebaart dat ik mijn pet moet afdoen! Hij spreekt Faustina aan en heet ons welkom. De sfeer wordt stilaan familiair. Er worden door zijn mensen foto’s gemaakt. Als ik hem uitnodig om ook eens naar het Wereldpaviljoen in Steyl te komen lacht hij breeduit. Dat vindt hij geweldig terwijl hij trots kijkt naar aanhangers.
Naast het paleis is vervolgens een workshops boetseren en weven in de overdekte ruimte van SITRA. De vrouwen zijn er zeer bedreven in en leren ons hoe we een potje of kommetje moeten boetseren. Na de workshop volgt het officiële afscheid van de chief. Een van zijn onderdanen heeft een parelhoender in zijn handen. De chief dankt ons voor het bezoek en onze belangstelling voor zijn dorp en de vrouwengroep. Dan draagt hij de man met de parelhoender op om die aan de gast te overhandigen. Een geschenk van de chief. Korte tijd later loop ik met een parelhoender door de nederzetting. Die bieden we vervolgens in de Gallery van Sitra aan de vrouwen aan.
We praten onder een grote boom onder het genot van een bordje spaghetti en cola over het reilen en zeilen van Sirigu en de enorme hoeveelheid plastic -vooral zwarte zakjes- die het dorp en het landschap vervuilen. Hier en elders op het platteland.
Om misverstanden te voorkomen melden we Faustina dat het Wereldpaviljoen geen groep is die geld inzamelt voor projecten. Wij laten bezoekers kennismaken met andere culturen. Wel zullen we daar waar mogelijk Vrienden van Christopher met raad en daad ondersteunen ten behoeve van haar project. SITRA wil graag een eigen onderkomen realiseren in Sirigu. De plannen liggen al in Sevenum.
Vaarwel Faustina, wij reizen verder door Ghana. Veel succes!!
Vijftig zingende en dansende vrouwen onder een immens grote Baobabboom begroeten ons. In hun eigen lokale Fra fra taal heten de vrouwen van de vrouwen groep Sitra ons welkom. Het is 39 graden en het dansen en zingen blijft maar doorgaan. De leidster van Sitra, Faustina Ayembire, vertelt haar vrouwen dat wij van het Wereldpaviljoen in het Nederlandse Steyl zijn. Op die plek heeft zij vorig jaar het entree huisje van het Ghana belevingscentrum beschilderd zoals ze ook huisjes en het ‘paleis’ van dorpshief Ronald beschilderd heeft in Sirigu. Ze legt uit dat de vrouwen van Sitra dat schilderen samen doen. Daarnaast maken ze ook kunstwerken op canvas, manden en potten. Sitra staat voor Sirigu Indigenous Traditional Real Art en heeft twee doelstellingen; zorgen dat de vrouwen extra inkomsten hebben door kunst en handwerk én het promoten van de traditionele kunst in en om Sirigu. De vrouwen beamen haar verhaal met onverstaanbare kreten en gaan weer dansen en zingen. Een vrouw zingt voor waarna de anderen luid invallen. We dansen tot vermaak van de vrouwen mee. Op uitnodiging van Faustina voegt de in de regio bekende banjo speler en zanger Stevo zich aan. Hij zingt over het leven op het platteland, hoe gezond te blijven en kinderen op te voeden. De vrouwen zingen het refrein luid mee. Na een klein uurtje leg ik uit wat het Wereldpaviljoen is en dat wij samenwerken met de Vrienden van Christopher die de groep rondom Faustina al vele jaren steunt.
Korte tijd later zitten we onder de grote boom en worden we getrakteerd op rijst en gefrituurde kip. Eerder die middag arriveerden we na een lange rit van Tamale bij SWOPA in Sirigu, het eerste artistieke project/compound van Faustina. Op een motorfiets komt Faustina aanrijden. De begroeting omhelzing was stevig. Ze verontschuldigde zich omdat haar vrouwen groep vanochtend om negen uur al onder de boom had klaar gezeten voor ons! Maar geen probleem om vier uur zijn ze er weer. We krijgen eerst een rondleiding bij SWOPA, het kunstproject waar Faustina is begonnen en later haar eigen organisatie SITRA heeft opgericht. Op het terrein prijkt het borstbeeld van Koffi Aman die hier ook op bezoek is geweest. Bij SWOPA zijn ook logeer mogelijkheden.
De volgende dag worden we ontvangen door de dorpshief Ronaldo. Een heel gedoe. Rechtstreeks spreken met de chef is uit den boze. Altijd via een van zijn raadsheren of lokale mensen Faustina drukt mij wat papieren geld in de hand. Dat moet ik haar straks geven zodat de chief dat ziet dat wij hem iets aanbieden. We naderen het ‘paleis’, enkele palen met een dak, bankjes en gekleurde plastic stoelen. De chef zit al op ons te wachten. Vlakbij hem zitten zijn raadsheren. Op zijn aanwijzing kunnen we gaan zitten. En hij gebaart dat ik mijn pet moet afdoen! Hij spreekt Faustina aan en heet ons welkom. De sfeer wordt stilaan familiair. Er worden door zijn mensen foto’s gemaakt. Als ik hem uitnodig om ook eens naar het Wereldpaviljoen in Steyl te komen lacht hij breeduit. Dat vindt hij geweldig terwijl hij trots kijkt naar aanhangers.
Naast het paleis is vervolgens een workshops boetseren en weven in de overdekte ruimte van SITRA. De vrouwen zijn er zeer bedreven in en leren ons hoe we een potje of kommetje moeten boetseren. Na de workshop volgt het officiële afscheid van de chief. Een van zijn onderdanen heeft een parelhoender in zijn handen. De chief dankt ons voor het bezoek en onze belangstelling voor zijn dorp en de vrouwengroep. Dan draagt hij de man met de parelhoender op om die aan de gast te overhandigen. Een geschenk van de chief. Korte tijd later loop ik met een parelhoender door de nederzetting. Die bieden we vervolgens in de Gallery van Sitra aan de vrouwen aan.
We praten onder een grote boom onder het genot van een bordje spaghetti en cola over het reilen en zeilen van Sirigu en de enorme hoeveelheid plastic -vooral zwarte zakjes- die het dorp en het landschap vervuilen. Hier en elders op het platteland.
Om misverstanden te voorkomen melden we Faustina dat het Wereldpaviljoen geen groep is die geld inzamelt voor projecten. Wij laten bezoekers kennismaken met andere culturen. Wel zullen we daar waar mogelijk Vrienden van Christopher met raad en daad ondersteunen ten behoeve van haar project. SITRA wil graag een eigen onderkomen realiseren in Sirigu. De plannen liggen al in Sevenum.
Vaarwel Faustina, wij reizen verder door Ghana. Veel succes!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
